Szanowni Państwo

           Pochodne sulfonylomocznika zostały wykryte przez Marcela Jambona i współpracowników w 1942 roku. Autorzy ci, z wykształcenia chemicy, badali wtedy właściwości sulfonamidów. Wiedzieli oni, że wszystkie pochodne sulfonylomocznika są sulfonamidami o ogólnym wzorze chemicznym: R1-SO2NHOCNH-R2. M. Jambon i wsp. badając te związki wykryli, że  zastosowanie pochodnych  sulfonylomocznika  prowadzi do wystąpienia hipoglikemii u zwierząt.  Ich odkrycie dało początek badaniom nad tą grupa leków. Doprowadziło to w latach pięćdziesiątych do wprowadzenia pochodnych sulfonylomocznika do farmakoterapii chorych na cukrzycę typu 2. Również polscy naukowcy, w tym w szczególności prof. Ryszard Gryglewski – który będzie Gościem Specjalnym naszej konferencji - wniósł w te obserwacje i badania znaczący wpływ.
            Obecnie wiadomo, że pochodne sulfonylomocznika  poprzez wiązanie ze swoistymi receptorami zlokalizowanymi na komórkach  trzustki  pobudzają wydzielanie insuliny oraz poprzez działanie pozatrzustkowe przyczyniają się do obniżenia glikemii.

Zapraszam do wzięcia udziału w konferencji poświęconej obecnym wyzwaniom i przyszłym możliwościom pochodnych sulfonylomocznika - jednej z grup doustnych leków hipoglikemizujących, mających zastosowanie kliniczne już przeszło pięćdziesiąt lat.

                                                                                    prof. dr hab. n. med. Władysław Grzeszczak
                                                                                    Prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego